Life is the art of drawing without an eraser.

Goed nieuws mensen, jullie zijn nog even langer van mij af! Want ik mag van de immigratie 30 dagen langer blijven (haha en hopelijk gaat dat zo door tot augustus!). Na 4 bezoeken, uren wachttijd en vingerafdrukken en foto’s later, kreeg ik dan eindelijk mijn paspoort terug met een nieuw visum. Dus jullie hoeven nog geen welkom-thuis-feestje te organiseren.. maar let op, ik zit hier ondertussen al twee maanden, time flies when you have fun.. en fun heb ik zekersteweten!

Nou, waar ik opgehouden was met schrijven, zal ik dan ook maar weer de draad oppakken! The graduationparty van funday (z’n bijnaam, haha hij is ook echt fun).. na een eindje kwamen we dan aan bij zijn huis. De moeder had blijkbaar al een week lang lopen stressen dat wij er aan kwamen, ahhh gerum vrouwke, zo speciaal zijn we niet! Maar we hadden wel chocolaatjes meegenomen voor de gastvrijheid, daar was ze volgens mij erg blij mee! Het eten wat ze had gemaakt was dan ook erg lekker, zoals bijna al het eten wat ik tot nu toe hier op heb! Na een gezellig avond zijn we rond een uurtje of 11 weer naar huis vertrokken.. wat zijn die Indo’s goed in feestjes geven! Haha, en ik struin er hier ook heel wat af!

Na de rest van de week wo-do-vrij, hebben we toch een redelijk normale dagen gehad…  haha ja je zal t niet geloven maar ook hier hebben we wel eens een rustig dagje er tussen zitten.. 

Maar vrijdag avond hebben we het weer meegemaakt hoor.. Carlien en ik naar de plaatselijke supermarkt van Montong gelopen, ja je leest t goed we hebben de scooter thuisgelaten!, om drinken te gaan halen. Eenmaal klaar in de supermarkt en weer buiten spreken de parkeermannetjes ons aan, dus we gaan er even bijzitten voor een praatje, altijd leuk een praatje. Een van die mannetjes was een beetje irritant en ook toen we weer naar huis wilde lopen liep hij ons achterna. Ik draai me op een geven moment om, om dat meneertje vriendelijk maar toch dringend te verzoeken weg te gaan.. Carlien liep een stukje voor mij en die draaide om, om te kijken wat ik aan het doen was… ze zet nog een stapje extra achteruit.. en daar was geen grond meer maar een sloot/gat/riool of whatever en ze valt precies, heel elegant natuurlijk, om. Met net met haar billen aan de andere kant
van de sloot/gat/riool te landen.. haha wat een lol! Ondertussen was dat mannetje er natuurlijk als de kippen bij en probeerde Carlien overeind te helpen, maar ja omdat wij hier gemiddeld groot zijn en dat mannetje kleiner als de gemiddelde Indo was (wat dan ook wel erg klein is) lukte hem dat niet.. en ik lag daar in een scheur te lachen.. haha, het was ook erg komisch! Helaas heeft Carlien, nu twee dagen later, wel last van haar enkel, dus het is even rustig aan doen!

De zaterdag overdag begon net als alle anderen zaterdagen met de sportochtend! En aangezien ik nu een echte sportrivaal heb waartegen ik iedere week een wedstrijdje speel in verschillende sporten, was ik er weer helemaal klaar voor.. Helaas had ie dit keer bedacht dat we gingen voetballen… en ik als Nederlander, voetballand, hadden ze toch wel iets verwacht.. helaas was de enige goal die ik maakte een eigen goal.. haha! Ach ja, volgende week weer een kans om weer gelijk te komen te staan mijn sportrivaal! Na sportochtend ben ik naar de mall gereden om lekker brie te halen en kruidenkaas… want avond’s hadden we een heerlijk ongegeneerde ladiesavond gepland! Linda, Carlien en ik gingen lekker een avond met stokbrood, brie & kruidenkaas op bed liggen kijken naar All You Need is Love! Heerlijk avondje!

Na die heerlijke avond was stond ik deze ochtend, zondag, weer heerlijk uitgerust op! Op tijd ook nog want vandaag stond weer een wedding gepland. Dus om half 11 gingen we richting mijn stage, waar de wedding was, om het bruidspaar te feliciteren en daarna door te gaan naar de rijstafel om ons bord weer vol te scheppen met heerlijk eten! Na t eten nog even kleurrijke mensen gekeken en daarna zijn we weer, met natuurlijk een weddingsouvenir weer naar huis gegaan.
Later die middag zijn we gaan zwemmen, de tempratuur kan soms aardig oplopen hier dus verkoeling was noodzakelijk. Eenmaal lekker verkoeld in het zwembad zagen we ineens een grote rookwolk boven de huizen opkomen. We dachten dat is niet een brandje dat ze hier stoken om afval te verfikken… nee dit was wel iets groter.. dus wij kijken.. staat het hotel tegen over de wijk in lichtelaaie! Dat was wel even schrikken en spannend, maar omdat we in Indonesië zijn en het ook allemaal op z’n Indonesisch gaat, duurde het maar ongeveer 35 min voordat de brandweer op kwam dagen.. ja toen was de hele kiet afgebrand natuurlijk! Ik dacht ook nog even voor de grap pap die foto smse.. mooie actiefoto. Daarna mijn telefoon weggedaan en nog geen 10 min later kreeg ik een bezorgd telefoontje of we nog levend waren haha! Wel lief hoor!

Nou, nu zijn onze teman-teman weer gearriveerd, dus ik houdt er maar weer eens mee op!

Sampai Jumpa!