Hope will never be silent.

And hope is just what we need…. Vorige week heeft een van de Nederlandse studenten een vreselijk ongeluk gehad op de weg. Ze is direct naar het ziekenhuis gebracht en diezelfde nacht geopereerd, twee dagen erna is ze overgevlogen naar Kuala Lumpur, daar ondergaat ze ook nog enkele operaties en verder is het aansterken om de reis terug naar Nederland te kunnen maken… waar ze ook nog een lang herstelproces zal ondergaan… heel heftig allemaal, hoe en doodgewone dag, een doodgewone avond in een splitseconde, in samenloop van omstandigheden, verkeerde moment op de verkeerde plek, iemand leven zo kan omslaan. Het heeft mij, samen met alle andere Nederlandse studenten hier flink geraakt en wakker geschud. Het zegt ook nog maar een keer dat niks in het leven zeker is, dat je ieder moment moet koesteren wat je hebt en dat alles morgen anders kan zijn… laten we hopen dat het voor haar goed komt…

Verder, na die vreselijke gebeurtenis waar ik een paar dagen voor nodig had om er van bij te komen, heb ik ook nog leuke dingen gedaan dit weekend. Wat mijn week ook weer in perspectief zet. We hebben namelijk een weekend vol feestjes achter de rug! Graduation party’s, verjaardagen, een bruiloftje tussendoor en hoppa ook aankomende dinsdag weer een graduationparty! Haha, jaja, we worden vort overal voor uitgenodigd!

Eerst, vrijdag het vieren van de verjaardag en de graduation van Agus! Want sinds de dag ervoor was Agus afgestudeerd in Engels en ook nog eens jarig. Hij had voor zijn familie en voor ons een restaurant afgehuurd. Harstikke leuk dat wij ook mochten komen! Wij naar dat restaurant toe met z’n alle (5e), Nederlandse invasie. Dus wij komen daar aan, en we hadden (dacht ik) zo’n apart hutje waar de familie van Agus en wij gingen eten. Dus ik zie daar ook al mensen zitten en ik dacht, o die zijn ook op tijd net als wij (achteraf was dat het eerste teken, Indo’s zijn nooit op tijd!), laat ze ik ze een hand gaan geven……… sta ik me daar aan compleet vreemde mensen voor te stellen.. Dus Agus en de rest kijkt me ook echt zo aan: Marleen ken jij die mensen, want wij kennen ze niet hoor.. haha! Blunder! Dus na mijn blunder was het Cadeautjestijd! We hadden voor Agus een mooi T-shirt gekocht, en hij was er ook oprecht blij mee, gelukkig! Daarna kwam dan ook echt de familie van Agus, waar ik me ook netjes aan heb voorgesteld! Ze vonden het allemaal zo leuk en ze waren vereerd dat wij er bij waren, en wij andersom ook vereerd dat we mochten komen! Daarna kwam het lekkere eten: super lekkere vis, iets met groente en rijst, eten met de hand natuurlijk! Erg lekker. Ondertussen ging het al de hele avond stiekem tussen de bedrijven door over hoe ze “traditioneel” Agus te grazen konden nemen met eieren en hoe ze hem in het zwembad konden gooien! Wat hier dus een soort van gekke traditie is. Dus na het eten kom Agus, laten we voor het zwembad een foto maken met je vrienden (Agus blijkbaar geen idee…. Haha) en hoppa daar ging ie t zwembad in! Daarna een lading eieren over hem heen.. ik denk dat ik mijn verjaardag maar op de Nederlandse manier vier! Haha!

Ten tweede, Carlien’s verjaardag! Mijn huisgenootje werd afgelopen gisteren, haha zondag dus, 19 jaar. Vrijdag echter hadden we al haar eerste verassing gepland. We hadden een fotograaf gevonden die wel een fotoshoot met ons wilde doen! Dus wij naar een super mooi strand met rotsen en een geweldige branding voor de fotoshoot. Jaja voor even waren we dan echte fotomodellen! Was een super leuke ervaring en er zitten ook zeker mooie foto’s bij! Echt een leuke ervaring en Carlien was er erg blij mee! Vervolgens ging Carliens verjaardag op zaterdagavond verder met een etentje in Happy Café met alle anderen Nederlandse studenten, waar onder nog een jarige: Withney! Dus dubbel feest. Na Happy Café ging het feestje nog lang door! Een mooie avond!

Vervolgens, na max. 3 uur slaap moesten we al weer de tafel dekken voor Carlien’s verjaardagontbijt! Met nog een laatste cadeautje, een mooie tas en een lipstick genoten we, beetje brak, van het ontbijt. We konden ook niet echt langer slapen want die zondag, moesten we gelijk door naar een volgend feestje: een bruiloft! Haha.. ja de 3e al (en volgens weekend weer een!). Om 12 uur, ter plaatsen, stonden we in de wachtrij voor de make-up en de traditionele kleding. Het was erg indonesian like, wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten en na een korte onderbreking van ’t wachten, namelijk lunch (lekker Bakso!) weer: wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten wachten. Maar dan eindelijk waren we aan de beurt en werden we omgetoverd tot cantik! De bruiloft was ook erg mooi en we mochten ook meelopen in de optocht om de bruid en de bruidegom te halen. Hoe moe we ook waren, het was weer een mooie ervaring!

Bruiloften zijn hier trouwens in alle soorten en maten. Gisteren hadden we een Sasak-javaanse islamitische bruiloft. Maar dat kan ook Sasak- Hindoe zijn, of Balinees Sasak Hindoe Islam, haha whatever.. in iedergeval is geen bruiloft hier het zelfde!

Na de bruiloft weer in onze eigen kleding gehesen, en vermoeid voldaan maar hongerig doorgereden naar Mataram Mall.. voor Macdonalds.. o wat een feestmaal (………………. Speciaal voor Carlien natuurlijk, want die was nog steeds jarig). Zaten we daar, met super overdreven make-up, als barbiepoppen in de Mac, haha! Wat een gezicht was dat! Na de Mac snel naar huis want we kregen nog bezoek om Carliens verjaardag goed af te sluiten! Intussen was ik toch wel echt out of energy, battery low, need for sleep, dus na nog even gezellig met wat Indo’s en Nederlandse studenten te hebben gezeten ging ik na een super weekend met een beetje weinig slaap toch eens lekker slapen!

En dan morgen hebben we weer een graduationdinner! Dus de partys gaan nog even door!

Dan bedenk ik me nu, heb ik deze week ook eens ervaren hoe de Indonesische overheid werkt. Want vanaf vrijdag loopt mijn visum af, time for extension, want ik wil nog niet weg!!! Dus wij met de ondertussen beruchte rode map van de immigarsie, met daarin een hele papierwinkel aan brieven en handtekeningen verder daar weer mee terug naar de migrassie.. haha en maar vrolijk blijven lachen, want hier is de corruptie de wereld nog lang niet uit…! Als er ergens geld te verdienen valt dan gaan ze dat ook zeker doen! Eenmaal bij het loket bleek dat we ergens een handtekening verkeerd hadden gezet, dus of we die maandag weer even opnieuw in wilde leveren.. en opzich, voor de eerste keer Immigrasie experience niet slecht, maar een handtekeningetje verkeerd. Maar de rest was goedgekeurd, dus als t goed is en ik ga morgen naar de immigrasie dan mag ik mijn avontuur hier verder voortzetten!

Verder hoor ik dat het bij jullie daar in t kikkerlandje nog lekker koud is! Wat een lange winter, jammer dat ik dat nu net moet missen! (not)

Zo, dat was even weer een update, een bewogen week.. een lach en een traan…