I love life because what more is there?

Op de scooter, in de ochtend onderweg naar stage… heerlijke windje in je gezicht, zonnebrilletje op om nog iets te kunnen zien door de opkomende zon. Ik rij Montong Kedaton uit en sla rechts af (belok kanan) en vervolgens de “hoofdweg” op, links af dus (belok kiri). Daar join ik de rij scooters, auto’s, paardenkarren, irritante vervoerwagentjes, fietsen en nog wat enkele lopende mensen die allemaal onderweg zijn naar werk, de markt, huis of een andere bestemming. Eenmaal 5 minuten dat ik deze weg volg kom ik langs een brug die nog niet zo oud is, daar werd de laatste hand aan gelegd toen ik hier net arriveerde in Lombok. Om vervolgens die zelfde week te zien dat de brug alweer gemold is door een vrachtwagen die door de vangrails gereden was… maar goed, dat creëert werkgelegenheid! Wat geen overbodige luxe is hier. Nadat ik de brug ben gepasseerd en ik verder rij kom ik na 5 minuten bij de pasar uit, de markt. Die ruik je al van een kilometer afstand want alle vis, vlees en anderen etenswaren die daar te koop zijn, zijn nogal sterk van geur. Een goede wakkermaker ook als je nog half slapend op je scooter zou zitten. Eenmaal bij de stoplichten links af passeer je de ingang van de pasar. Dan begint het passeren van alle paardenkarren, overbeladen scooters en irritante vervoerswagentjes. Het lijkt net dat spelletje waarbij je een auto vrij moet spelen door anderen auto’s te verschuiven.. hoe heet het ook al weer? Maar goed, dit is het zelfde idee maar dan met paardenkarren! Als ik dan eenmaal de pasar ben gepasseerd dan kom ik bij de volgende ochtend challenge… wegwerkzaamheden aan de weg.. om nog meer werkgelegenheid te creëren, denk ik, zijn ze de weg na de pasar, die nog 10x beter was dan alle anderen wegen bij elkaar in heel Lombok, opnieuw aan t asfalteren. In Nederland veiligheidsregels alles!! Hier… niet zo veel veiligheidsregels alles.. want er staat een bordje: Hati-Hati ada pekerjaan jalan ofzoiets (pas op, wegwerkzaamheden) en dat bord heeft meer weg van de grote van een bord als er net een vloer gedweild is, van pas op natte vloer. En dan is het ook nog zo dat ze nu al twee weken over die weg doen en iedere nacht een strook aanleggen.. wat soms levensgevaarlijke situaties oplevert aan ongelijke wegstroken. Maar ik denk dan maar zo, Rome was ook niet in een nacht gesticht. Dan passeer ik ook nog een paardenwasplaats, waar de paardje van de paardenkarren worden gewassen. Daar staan ze dan in de rij voor een goede wasbeurt, lijkt me lekker als paard, lekker verfrissend voor een hete werkdag. Vervolgens bij het volgende stoplicht, belok kanan, en dan ben ik van de “hoofdweg” af. Vervolgens passeer ik nog een pasar, die om een of andere reden lang niet zo erg stinkt maar waar ze altijd een leuk muziekje op hebben staan. Daarna weer belok kanan en dan belok kiri, vervolgens passeer ik een geitenfarm en een klein stukje door, dan arriveer ik bij SLB Dharma Wanita Mataram.. altijd net iets te laat, maar dat is de tijdspeling die iedere Indo hier incalculeert.

Ik hou er wel van, lekker even 20 minuutjes op de scooter naar stage. Het opstartende leven van Lombok bekijken. Lekker op mijn scootertje! Niks te klagen!

Nou naast dat ik iedere ochtend naar stage rij doe ik ook nog wel wat meer en maak ik nog wel wat meer mee! Zo heb ik zondag voor het eerst in mijn leven een Bangkok-kip en haan in mijn leven gezien.. dat zijn kippen die ze hier voor de “hobby” gebruiken. Die brengen wel iets meer op als de gemiddelde kip. Heel leuk om te zien, en de babybangkokkuikentjes natuurlijk! & op de terugweg van die dag kwamen nog langs een adembenemende zonsondergang.. zie foto!

En afgelopen maandag was t weer paniek in de tent. Linda & ik alleen thuis.. ruiken we gas. En helden wat we zijn: WAT MOETEN WE DOEN?? dadelijk ontploft de hele zaak. Wij naar Mindie bellen die vervolgens ons instructie gaf om de gasfles te ontkoppelen.. we moesten een knopje omdraaien, dat voelde net alsof ik in een James Bond film terecht was gekomen en dat ieder moment dat ding kon ontploffen als ik de verkeerde kant op draaide…wat half bij half lukte maar de gaslucht was uiteindelijk weg. De dag erna bleek dat de slang fso iets mee was, weet een avontuur overleefd.

Zo dat wassieweer, ga maar een aan t werk, want ook al lijkt t soms een vakantie, gewerkt worden moet soms ook! haha

Groetjes vanuit Lombok!
Sampai Jumpa! Marleen