Lucunya negeriku!!

Hallo allemaal hier en daar!

Lucunya negeriku! How funny my country is.. hoe gek is mijn land? Want Indonesië heeft zo z’n gekke dingen. Zo rijden ze aan de linker kant van de weg omdat de eerst gekochte auto eentje was met het stuur ook de rechter kant.. tja, dan gaan we maar link rijden! Of weet je waarom een rijstkoker in het Indonesisch een magic jar wordt genoemd? Omdat je water en rijst in een bakkie gooit en in de machine stopt, en je drukt op de knop en 15 minuten later komt er gewoon gekookte rijst uit, MAGIE noemen we dat! Nu weten ze wel beter, maar dat is de reden dat een rijstkoker hier een magic jar wordt genoemd! Wat een beslissingen.

Nu nog een graadje erger. KPK is in Indonesië verantwoordelijk voor het bestrijden van corruptie. KPK bestaat al sinds 2004 en heeft sindsdien in alle lagen van de overheid politici, hoge pieten van de politie en andere gezaghebbende personen gepakt waarvan de zaakjes niet allemaal even fris waren. In mijn ervaring in Indonesië ben ik al zoveel voorbeelden tegen gekomen van corruptie. Ook zelf heb ik het meegemaakt. Zo ben ik wel eens aan de kant van de weg gezet door een politieagent die mij wilde beboeten voor niks. Ook was mijn eerste ervaring op het immigratiekantoor in Mataram wat mijn werk mijn ouders deden, want daar kunnen ze de prijs van de visaverlening dan op afstemmen… gelukkig wist ik de prijs, dus ook die grap ging niet door.

Maar het KPK dus.. sinds Joko Widodo president is probeert hij al een hoofd van de politie te benoemen. Hij had een kandidaat voorgesteld, Budi Gunawan (nu 3star generaal), echter door het KPK werd die verdacht van corruptie. ’t Hele land op z’n kop, want de nieuwe president Jokowi wil een corrupt politiehoofd benoemen? Onze nieuwe anti-corruptie president? Echter, de ‘precourt’ heeft de beschuldiging ongegrond verklaard. Er is niet genoeg bewijs. Het is dus nog steeds niet duidelijk hoe het met Budi Gunawan zit. Maar nu heeft de politie (die ook mensen mag verdenken van corruptie en vervolgens een rechtszaak starten) drie leiders van het KPK als verdachten van corruptie genoemd!! Intussen, Joko Widodo zegt geen woord, zwijgt. Vervolgens ontploft de media op tv, in kranten en op straat is het gesprek van de dag.

Maar er is meer. Budi Gunawan, de voorgesteld politiehoofd door Jokowi en het hoofd van KPK hebben een onderlinge veten die ze aan het uitvechten zijn. De leider van KPK dient geheel onpartijdig te zijn natuurlijk, anders kan het werk van de KPK niet zuiver zijn. Echter waren er achter gesloten deuren gesprekken gaande tussen het hoofd van KPK en de partij van Jokowi. Het hoofd van KPK heeft interesse in de functie van vicepremier, iets wat Jokowi waar kan maken. Budi Gunaman (ook lid van de partij van Jokowi) heeft hier wetenschap van en laat de beschuldigingen niet van kant gaan. En zo kan het dat het KPK wordt beschuldigd. En hoe kan het KPK nu hoger op zoeken in het rechtssysteem? Drie van de vier leiders van het KPK zijn beschuldigd en voor een beslissing moeten vier leiders instemmen. Maar er kunnen nu geen beslissingen genomen worden, met een mogelijk 75% corrupt leidend KPK. Tja en dan de laatste berichten, experts (oud rechters en top rechters, academici, ect) zeggen dat de uitspraak van de ‘precourt’ niet deugd.. maar wat nu? Het is wachten op Jokowi om uitspraken te doen en helderheid te verschaffen. Nou we wachten deze soapserie van een regering af.

Intussen is het voor mij persoonlijk een uitdaging om de dagelijkse scams te vermijden. Zo wilde Abid en ik gisteren Durians kopen langs de weg. We hadden er twee van 25000 per stuk uitgekozen en een kleintje van 15000. Samen maakt dat 65000IDR. Wij aten de kleine Durian op langs de weg want we hadden honger. De verkoopster zij, ja die kleine Durians zijn zo lekker, echt die moet je proberen. Vandaar wij die erbij hadden gedaan. Wij maken hem open en de Durian was compleet oneetbaar. Veel te jong. Wist de verkoper natuurlijk wel, maar wij als relatief onervaren Durian kopers zijn nog lerende. Vervolgens, evengoed teleurgesteld van onze miskoop, willen we de andere Durians pakken en zien we dat ze drie Durians aan elkaar heeft geknoopt en ze maar 10000 van de 100000 die we gegeven hadden terug kregen. Abid zegt, he we kopen maar drie Durians inclusief die we net open gemaakt hebben (ondertussen kom een andere man bij ons staan). De vrouw zegt: ja nee jullie zeiden deze drie Durians, zo hier is je 10000. Ja no way natuurlijk. Dus Abid verteld de man dat wij drie Durians hebben gekocht, een opgegeten hebben die niet te eten was waarvan de vrouw zij dat het een goede was. En de vrouw weer: ja maar ik heb ze al aan elkaar geknoopt. Ja, wat maakt dat nou uit zeg ik, ik pak het mes wat naast de Durians lag en snijd een touw door zodat er nog twee over zijn. De vrouw weer: ik heb geen wisselgeld. Abid: ga het maar ergens wisselen wij wachten wel. De man (die erbij was komen staan) zegt: ‘sorry, dat is gewoon de Balinese stijl om zo zaken te doen’. Die stijl is een beetje bedenkelijk denk ik dan. Maar goed de vrouw komt terug met wisselgeld, en we pakken de Durians en tot nooit meer mevrouw. Blacklist Durian verkoopster.

Nog even een opvallend verhaal over wat ik gisteren op de pasar heb meegemaakt. Abid, ik en Jakub waren op de markt om avondeten te kopen. Wij lopen richten onze vaste stek waar we kip kopen. En ineens grijpt iemand mij van achter om mijn middel vast, en niet een klein beetje maar echt stevig. Jakub liep achter mij en ik dacht eigenlijk dat hij gewoon viel of zo. Maar dan hoor ik ineens intens harde schreeuw van blijdschap. Ik kijk om en ineens hangt er een vrouw aan mij en nu ook aan Jakub. Het was de nieuwe, zogenoemde “orang gila” van de pasar. Niemand weet waar ze vandaan komt en sinds gisteren was ze er ineens. Een “orang gila” is een halve gare, een gek volgens de Indonesiërs. Het is duidelijk dat ze een stoornis heeft en laag niveau en veel ontwikkeling mist. Ze houdt me intussen nog steeds vast en laat mij en Jakub niet zo makkelijk los. De omstanders op de markt zijn helemaal door het dolle heen en lachen haar uit. Ik zeg tegen de vrouw dat ik nu verder moet en dat ze los moet laten. Na een paar herhalingen doet ze dat gelukkig ook. Abid weet ook niet hoe snel die moet wegkomen. Ondertussen laat ze los en laat ze nog een kind heel erg schrikken. Wij weten te ontkomen maar ineens staat ze weer achter mij en probeert ze mij weer te grijpen, maar dit keer weet ik te ontkomen en op te gaan in de menigte. Een tijdje later staan we bananen te kopen bij ons vaste bananenstek. Komt die vrouw weer en legt spullen die ze gestolen heeft van andere kramen voor mij neer en probeert ineens mijn tas te pakken. Ik ben te vlug en ineens pakt ze Jakubs net gekochte bananen af en rent weg. Ja nu is het wel zat he! Er zijn ook grenzen. Maar goed voor een klein vrouwtje is ze toch behoorlijk snel. Dan maar naar huis, we hebben alles wat we moeten hebben. Ik stap bij Abid achter op de scooter en daar is die vrouw ineens weer. Probeert mij weer te grijpen maar Abid rijdt snel weg. Wat een ervaring. Maar ook wel triest dat mensen met een stoornis hier alleen als gekken worden gezien. In the end, het zijn ook mensen die kansen verdienen. Wat dat betreft zit hier nog veel ruimte voor verbeteringen in Indonesië. Maar ben ook benieuwd naar de volgende ervaring op de pasar. I’ll keep you posted.

Dus zo zie je maar weer, corruptie, het is overal te vinden hier. Het ene iets makkelijker op te lossen dan het ander. Het lijkt bijna een karaktertrek van Indonesië. Maar ik houdt vol: Indonesië is mijn land en ondanks de vele misstanden en dingen die er verbetert kunnen worden, blijft dat zo.

Sampai Jumpa,

Marleen Verhoeckx

Ps. Jokowi, laat van je horen, Indonesië heeft haar president nodig!