Lombok I love you!

Zo, maar eens even een update van mijn blog voordat ik richting fitness ga. Zoals de meeste wel hebben gelezen of gezien hebben op de app of facebook, ik ben naar Lombok geweest afgelopen week! En het was geweldig om daar weer te zijn!

Maar laten we bij het begin beginnen! Afgelopen week heb ik wel geteld één lesdag meegemaakt.. de rest ben ik niet geweest onder het nom van sociale verplichtingen (goedgekeurd door de schoolbegleider!). Het begon dinsdag, want dinsdag ochtend werd er een ceremonie gehouden voor Melodia. Melodia is de dochter van Widar, wie dan weer een vriend van mij en Abid is en ook mijn trouwe fitnessmaat. Het is een Hindoeïstische familie en Hindu’s hebben heel wat ceremonies in hen leven. Zo begint het met deze ceremonie waar ik ben geweest. Als een baby drie maanden is wordt er een ceremonie gehouden ter ere van de gezondheid van de baby en wordt ze ingewijd in het Hindoeïsme. Het is eigenlijk een beetje zoals de christenen de doop kennen. Alleen hebben de Hindu’s dan wat meer rituelen en handelingen die ze moeten verrichten. Het begint met een gebed ,waar ik overigens niet weet waarover dat ging. Dat duurde zo’n half uur. De hele ruimte is versierd met allemaal offers en natuurlijke dingen zoals stenen, bloemen en fruit. Het kind heeft ook nog nooit de grond aangeraakt met drie maanden, daarvoor moet ze eerst deze ceremonie ondergaan. Het was even een zit maar je maakt wat mee hoor. Verkleedde stenen en komkommers om zo de natuur te eren, ect. Een Hindu’s leven is onderdeel van het leven in een driehoek. De goden boven aan en de mens en natuur de twee onderste punten. Alles staat dus met elkaar in contact. Door deze ceremonie komt het kind in contact met goden en natuur. Als Melodia 6 maanden is, is haar volgende ceremonie, dan wordt haar hoofd kaalgeschoren om zo het ‘baby zijn’ te verliezen. Ze heeft dan letterlijk geen baby haar meer. Al om al een super ervaring!

Woensdag was het dan eindelijk zover! Op naar Lombok! Tassen gepakt en bezakt zaten we op mijn scheurijzer! Het is nogal een reisje… ongeveer 10 uur bezig om van Singaraja naar Mataram af te reizen (en andersom ook natuurlijk!). Het was me ook een duur ritje naar lombok. Het begon allemaal bij de eerste stop, bij de vulkaan. Daar had ik me toch effe zin in een goed bakkie koffie en daar moet je altijd tijd voor maken! Dus een mooi plekje uitgezocht met uitzicht op vulkaan. Het was geen typische warung, dus verwachtte al wat hogere prijzen. Maar de koffie was bijna net zo slecht als ik die ooit op heb ergens in Polen (Jan, Pap en HJ remember?!?) en moest nog eens 58.000 IDR afrekenen.. ja omgerekend 3.50 maar voor daar is dat echt de hoofdprijs. Maar goed, betaald en hup weer op ’t scheurijzer verder naar Padang Bay, de haven. Nog geen half uur later zien we in de verte een vrouwtje midden op de weg en houdt ons staande. Het zag er uit alsof ze iets wilde vragen en ze begon dan ook met Abid te praten. Tijdens dat praten begint ze ineens allemaal met bloemen te strooien en achter ons oor en op onze scooter te douwen. Ook deed ze armbandjes om en rijst op ons voorhoofd.. ondertussen vraagt ze naar de religie van Abid en hij zegt moslim natuurlijk, dat vrouwke gaat gewoon door met haar bezigheden. Sprenkelt ze nog wat water over ons heen en mompelt iets in bahasa Bali.. en daarna de eerste zin die ik kon verstaan… seratus ribu ya… 100.000 IDR vroeg ze. Abid vroeg waarom.. ja voor het gebed dat jullie veilig aan komen in Lombok… We hebben haar de helft gegeven en zijn weer doorgereden. Hele aparte ervaring! Vervolgens nog eens super niet lekkere nasi goreng op ergens vlak bij de haven.. waar we wederom de hoofdprijs hebben betaald.. en toen moesten we de bood nog oprijden!

Maar goed, eenmaal op Lombok aangekomen voelde het net als thuiskomen. Alle wegen ken je, je weet welke warunsg waar zitten en het aller belangrijkste, je weet waar je vrienden wonen! Het was super om iedereen weer te zien! Niks veranderd. Ook ben ik samen met Ellen (ook op Lombok nu) naar onze oude stageplek geweest. Dat was super leuk. Veel kinderen herkende ons nog! En Agus (de altijd vrolijke jongen die ‘Hello how are u’ zegt als ie je ziet, was er gelukkig ook nog! Ook karate-kid was er, mister Bean, en Bonita.. ja iedereen en alles was zo herkenbaar. Alle leraren vonden het ook een super verassing dat we langs kwamen. Volgende keer op Lombok ga ik zeker weer langs!
Verder zijn we op Lombok ook naar Abid’s huis geweest. Zoals vorige keer een super warm ontvangst en heerlijk eten. De oma was still going strong en kapt nog bamboe dagelijks! De kip was dit keer al geslacht, zo dat hoefde ik niet meer te doen. Heb natuurlijk ook even rice for life gecheckt, dat lag er ook goed bij. Ze zijn het land nu aan het affikken om zo de grond goed vruchtbaar te maken. Over een paar weken wanneer het regenseizoen gestart is wordt er weer rijst verbouwd. Nu is zoiezo alles erg droog zowel op Lombok als op Bali. Je kan echt zien dat het einde droogseizoen is…. Vervolgens is Herdi nog een palmboom ingeklommen en heeft ie een paar kokosnoten geplukt en gegeten! Helemaal top. Kortom er is veel gelachen en gegrapt.. (helft heb ik daarvan niet helemaal meegekregen haha) en kan niet wachten om weer terug te gaan.

Ik sliep tijdens mijn verblijf op Lombok bij de neef van Sunday. Die woont sinds enkele maanden in een omgebouwd boardinghuis samen met zijn vrouw (Dewi) en kind (Princes). Hele aardige mensen en een perfecte kans om mijn Bahasa Indonesia toe te passen, ze konden namelijk geen Engels. En dat ging me opvallend makkelijk af. Natuurlijk kan ik nog geen hele gesprekken voeren en foutloos Bahasa Indonesia… maar verstaanbaar maken en gezellig meedoen in een gesprek gaat steeds makkelijker. Saya senang sekali! Een incident was wat minder tijdens mijn verblijf daar. Tweede nacht werd ik wakker van iets gekriebel op mijn arm…. Ik doe mijn ogen open en zie een mega kakkerlak op mijn arm lopen. Nou in een splitseconde was ik overeind en dat beest weg gelanceerd van mijn arm. Vervolgens heeft dat beest mijn 5 minuten lopen aanstaren en ik hem… denkende wat zal ik doen. Een actie met mijn deodorant spuitbus had niet het gewenste effect.. maar wat dan.. ik kon echt niet meer slapen met die kakerlak in mijn kamer.. toen ben ik maar naar Dewi gelopen en gevraagd of ik daar kon slapen.. haha hoe kinderachtig dacht ik de dag erna! Maar heb de rest van de tijd op Lombok bij Dewi en Princes geslapen, de neef van Sunday heeft in mijn kamer geslapen.

De laatste dag voor ons vertrek zijn we naar Adhe geweest. Adhe is vader geworden twee weken geleden en dan moeten we natuurlijk even op kraamvisite. En wat een schattig babytje, nog heel erg klein en super lief. Na het wonder te hebben bezichtigt en ze weer in slaap viel zijn we naar de warung gegaan. Daar hebben we nasi campur op en raakte we in gesprek over werk. Adhe is leraar maar werkt niet voor de overheid. Dat betekend dat de school je salaris betaald wat ongeveer 300.000 IDR is.. dat staat gelijk aan ongeveer 25 euro.. per maand. Woow… dat dat bestaat! Zodra je wordt aangenomen door de overheid (wat samenhangt met veel geld betalen ivm corruptie!) verdien je 4 á 5 miljoen. Dat is nogal een verschilletje he… ongelovelijk dat dat bestaat. Onderwijs is toch wel een van de belangrijkste middelen in de groei van een land. Kinderen zijn de toekomst. Maar leraren wordt dus zwaar onderbetaald en de inzet is dan ook moeilijk te vinden als je weet dat je een gezin moet onderhouden. Rare tegenstrijdigheden kom je hier soms tegen.. een ander voorbeeld is dat de campange tegen straatafval heel actueel is. ‘toetisten’ maken het vuil… maar ga naar de eerste de beste pasar of supermarkt.. en je komt met 10 plastic tassen thuis. Dingen op de grond gooien is dan ook de normaalste zaak hier. Ik denk dan.. als iedere Indo nou eens een vuilnisbak neerzet, dan scheelt dat al heel veel troep! Bovendien staat Lombok bekend om haar lokale en goed bewaarde tradities en mooie sawas.. het was pijnlijk om te zien dat er twee mega grote malls worden gebouwd.. midden in die rijke cultuur en mooie sawas.. en de lokale bevolking gaat hier niet rijker van worden.. helaas.. waar gaat het heen… Lombok bescherm je culturele erfgoed!

Zondag was het dan weer tijd om afscheid te nemen. Ik heb weer veel vrienden gezien, favoriete warungs bezocht, plekken bezocht… ja het voelde als thuiskomen. Nu weer 10 uur reizen terug naar Singaraja. Wat ook wel weer een beetje als thuis komen voelt. Eigen bedje, eigen mandi.. en natuurlijk weer verder met de studie. Vandaag weer een schooldagje gehad. En merk echt dat ik het begin te leren! Komt goed mensen!

Nou, ’t was weer een lang verhaal! Haha! Thanks for reading!
Sampai Jumpa!
Marleen