Above all, try something.
Door: Marleen Verhoeckx
Blijf op de hoogte en volg Marleen
11 Maart 2013 | Indonesië, Mataram
Wish you were here… wish you all were here!! Want hoe kan ik nu al mijn verhalen zo levendig maken, vertellen, zodat jullie dat thuis ook meekrijgen? Bijvoorbeeld; ik zat gisteren op de scooter terug naar huis. We kwamen van de haven af want we waren dit weekend naar Gili Trawangan geweest om de verjaardag van Leanne te vieren. Op de terug weg ervan, wat een rit van ongeveer drie kwartier rijden is, rij je door het prachtige landschap van Lombok. De bergen, het pure groene landschap, de palmbomen, hier en daar een lokaal dorpje en een koe, hutjes langs de weg waar ze maiskolven en vis roken en niet te vergeten de prachtige uitzichten op de azuurblauwe zee en de witte stranden… onbeschrijfbaar en on-fotografeer-baar, want zelfs de foto’s zijn minder als in het echt. Daarom, I wish you were here… zodat iedereen het met zijn eigen ogen kan zien, voelen, ruiken en ervaren. De ervaring is geweldig. Maar hoe graag ik het ook met iedereen zou willen delen, het is ook een beetje mijn eigen ervaring, iets wat ik doe.. waarvan ik leer en wat ik mee kan nemen en later straks weer op terug kan kijken. Want nu al, na anderhalve maand op reis, besef ik dat ik nu van ieder moment moet genieten, niet te ver vooruit moet kijken en ook niet te lang in het verleden moet blijven hangen. Maar nu leven, in het hier en nu!
En dat doe ik dan ook. Want zoals ik net heb genoemd ben ik met de Nederlandse studenten naar Gili Trawangan geweest. Leanne was jarig, en dat moet natuurlijk gevierd worden. Dus hop na stage sportochtend op de scooter richting haven, de boot op en rechtstreeks oversteken naar Gili Trawangan! Een eiland waar er gemiddeld even veel toeristen rondlopen als lokale bevolking en nu is het nog laag seizoen. Al ervarende leer je, dus toen we aangekomen waren en we op zoek naar een home stay gingen, wist ik een ding zeker: Ik ga niet, never, nooit terug naar de home stay waar ik tijdens mijn eerste bezoek aan Gili Trawangan geslapen heb.. wat een hel nacht was dat toen. Allemaal beesten in bed! Nee, niet aan mij besteed. Gelukkig zijn er nog heel wat andere home stays waar we uit konden kiezen, en we hadden dit keer een hele goede! Namelijk; Banana Leaf. Een leuke home stay met 2 persoonskamers (waar we met zijn 4e in een kamer geslapen hebben, hoe goedkoop ook, we blijven studenten!), een goede service met een persoonlijke Touch (daarover later meer). Maar goed, na het regelen van de slaapplek, heb ik eens niet mijn handdoekje uitgerold maar ben ik met Ellen en Anke gezellig winkeltjes wezen kijken, die je daar ook echt leuke heb. Na 3 uurtjes was ik 5 armbandjes en een noodzakelijke Indonesische accessoire rijker, namelijk een waaier! Zo handig, voor op stage of voor als de stroom uitvalt. Altijd verkoelen in een letterlijke handomdraai!
Maar goed, de service met een persoonlijke Touch.. ik zal het even toelichten. In de avond gingen Carlien en ik eerder naar huis, want Carlien voelde zich niet goed. Dus eenmaal aangekomen, nog even een praatje gemaakt en daarna slapen. Goed en wel bijna in bed liggende, komt mijn grootste nachtmerrie weer tevoorschijn. Z’n super vette grote spin met van die haren enzo, zat daar ineens op de muur, langs t bed. Ja kijk, dan kan ik dus echt niet slapen. Dus wij onze vriend Andre, personeel van home stay Banana Leaf geroepen! Hij komt meteen natuurlijk en lacht ons eerst uit om die spin, maar na vriendelijk maar toch dringend verzoek om de spin toch even aan z’n eind te helpen wilde die hem toch doodtrappen. Alleen onderschatte hij even zijn lengte en kwam z’n been niet hoog genoeg.. spin rent weg.. Andre slaat nog een keer achter die spin aan, en mis natuurlijk… het die man nog een half uur naar die spin gezocht. Nja toen vond ik t zelfs genoeg. We zijn nog even buiten gaan zitten, want ja, nu ben ik niet meer moe natuurlijk na al die opwinding. Nog even gezellig gekletst met onze nieuwe vriend Andre (je maakt hier snel vrienden…) en toen toch maar weer gaan slapen. We konden Andre altijd wakker maken als we weer een spin of iets zagen, haha altijd fijn idee! Verder heb ik een goede nachtrust gehad, een thuiskomende Anke na dan! In de ochtend een ontbijtje gekregen en hoppa weer naar t strand. Andre even goede dag gezegd en beloofd dat we terug kwamen als we weer op de Gili’s waren! Kortom, dit weekend was dan ook weer geslaagd! Wat me trouwens op viel op de boot terug naar Lombok, dat sommige Indo’s met een of twee lange nagels rondlopen. Peter zag mij hiernaar kijken en hij legde uit dat dat een teken is dat diegene dan geen fysiek werk hoeft te verrichten, dus een goede baan heeft zoals leraar, dokter, enz. statusvertoon dus, heel apart.
Maandag, vandaag dus, heb ik ook weer het een en ander meegemaakt. Eerst stage, waar er vandaag maar 20 leerlingen waren omdat het vandaag Ogoh-Ogoh festival was, Het Hindoestaanse nieuwjaar. De middag zijn we dan ook naar de parade wezen kijken. Op stage was het dus erg rustig. Op een gegeven moment gingen er een paar mensen allemaal tafels wegslepen uit de lokalen, ik vond t raar dus was even gaan vragen wat ze met de tafels gingen doen. De tafels gingen naar lerares Ibu Ari, want haar zoon gaat donderdag trouwen. En het leukste: We worden meteen uitgenodigd, Ellen en ik! Super gaaf! Zomaar uitgenodigd op een Hindoestaanse bruiloft. Het erge nog is dat Ibu Ari helemaal vereerd was dat wij kwamen, ik heb meer andersom het gevoel! Wat gaaf dat we worden uitgenodigd. In Nederland gebeurt dat echt niet zomaar! Maar hier in Indonesië is het traditie om grote bruiloften te geven. Dus ook de collega’s (alle leraren in dit geval, en wij), vrienden, familie, kennissen, iedereen wordt uitgenodigd! Dus hoe gaaf, we gaan ook in traditionele kleding! Donderdag/vrijdag horen jullie hier meer over! Heb er heel veel zin in! Oja, en nadat we bij Ibu Ari uitgenodigd werden, werden we ook uitgenodigd bij een andere leraar voor een islamitische bruiloft in april!
Na de lange stage ochtend (tot half 11! ) zijn Ellen en ik richting Mataram Mall gegaan. Daar de scooter geparkeerd en even wat gaan eten bij Mirasa, een heerlijk restaurantje waar ik dit keer beef noodle soup op had, wederom een goede keus! Daarna op de rest gewacht en zijn we naar de Ogoh-Ogoh optocht wezen kijken. Echt net carnaval in brabant…maar dan met een ander thema. Wat een mooie kunstwerken, dat zul je ook wel zien op de foto’s! echt gaaf was het! Alleen wel erg erg heet! Dus na twee uur een beetje sunburned en dat merk ik nu wel, beetje hoofdpijn van de zon. Maar verder een hele gave ervaring. Onze Indo vrienden waren trouwens ook meegekomen, erg gezellig! Ook heb ik enkele leerlingen gezien van mijn school! Erg leuk, ze komen allemaal begroeten! Typisch is, het was zo druk en iedereen stond op elkaar, dan zijn er toch nog mensen die door die menigte gaan rijden met hun scooter, erg handig… maar he: ’t is Indonesië: relax, no matter, no problem! Na twee uur hitte moest ik naar huis, had 16.00 uur een skype afspraak met school.. dus ik om 15.00 uur op m’n scooter. Want ik dacht, laat ik vroeg gaan, zal wel druk zijn… nou en of t druk was! T stond gewoon potdicht met allemaal scooters! Heb 45 min over een straatje gedaan.. en toen ik er bijna uit was, viel de indo langs mij flauw van z’n scooter af. Dus ja, nee dan laat ik um natuurlijk niet liggen en hielp hem even met een paar andere Indo’s. Daarna, met iets minder dan normaal hati-hati, naar huis gescheurd en uiteindelijk meer een kwartiertje te laat voor t skype en mijn leraar was er nog. Dus verder geen probleem. Maar als ik de gemeente Mataram een tip mag geven, zorg voor betere doorgang en doorstroming van de straten .. tis maar een tip!
Nu is het al weer half 12 hier, dus ik ga maar eens slapen. Morgen een dag vrij, dan is het stilte dag, 2e dag van het Hindoefeest. Vooral op Bali kan je dat dan merken: dan gaat de stroom er uit, geen verkeer, niet praten, niet eten, kortom voor je uit staren de hele dag! Maar op Lombok schijnen ze een iets mildere variant het hebben. Niet erg op zich een beetje stilte, kan ik rustig aan mijn verslagen voor school werken! Haha! Daarna donderdag natuurlijk de Hindoestaanse bruiloft, ik ben benieuwd, heb er zin in!
Nieuwe ervaringen opdoen, zoals vandaag en gisteren, zoals morgen en donderdag, zoals eigenlijk iedere dag! Ik denk als je er voor open staat, kan je iedere dag nieuwe dingen ervaren, dus: Above all, try something!
Nou iedereen, Hati-Hati op de Nederlandse gladde wegen (ja volg t nieuws in Nederland ook nog hoor )
See you later aligators! Sampai Jumpa!
En dat doe ik dan ook. Want zoals ik net heb genoemd ben ik met de Nederlandse studenten naar Gili Trawangan geweest. Leanne was jarig, en dat moet natuurlijk gevierd worden. Dus hop na stage sportochtend op de scooter richting haven, de boot op en rechtstreeks oversteken naar Gili Trawangan! Een eiland waar er gemiddeld even veel toeristen rondlopen als lokale bevolking en nu is het nog laag seizoen. Al ervarende leer je, dus toen we aangekomen waren en we op zoek naar een home stay gingen, wist ik een ding zeker: Ik ga niet, never, nooit terug naar de home stay waar ik tijdens mijn eerste bezoek aan Gili Trawangan geslapen heb.. wat een hel nacht was dat toen. Allemaal beesten in bed! Nee, niet aan mij besteed. Gelukkig zijn er nog heel wat andere home stays waar we uit konden kiezen, en we hadden dit keer een hele goede! Namelijk; Banana Leaf. Een leuke home stay met 2 persoonskamers (waar we met zijn 4e in een kamer geslapen hebben, hoe goedkoop ook, we blijven studenten!), een goede service met een persoonlijke Touch (daarover later meer). Maar goed, na het regelen van de slaapplek, heb ik eens niet mijn handdoekje uitgerold maar ben ik met Ellen en Anke gezellig winkeltjes wezen kijken, die je daar ook echt leuke heb. Na 3 uurtjes was ik 5 armbandjes en een noodzakelijke Indonesische accessoire rijker, namelijk een waaier! Zo handig, voor op stage of voor als de stroom uitvalt. Altijd verkoelen in een letterlijke handomdraai!
Maar goed, de service met een persoonlijke Touch.. ik zal het even toelichten. In de avond gingen Carlien en ik eerder naar huis, want Carlien voelde zich niet goed. Dus eenmaal aangekomen, nog even een praatje gemaakt en daarna slapen. Goed en wel bijna in bed liggende, komt mijn grootste nachtmerrie weer tevoorschijn. Z’n super vette grote spin met van die haren enzo, zat daar ineens op de muur, langs t bed. Ja kijk, dan kan ik dus echt niet slapen. Dus wij onze vriend Andre, personeel van home stay Banana Leaf geroepen! Hij komt meteen natuurlijk en lacht ons eerst uit om die spin, maar na vriendelijk maar toch dringend verzoek om de spin toch even aan z’n eind te helpen wilde die hem toch doodtrappen. Alleen onderschatte hij even zijn lengte en kwam z’n been niet hoog genoeg.. spin rent weg.. Andre slaat nog een keer achter die spin aan, en mis natuurlijk… het die man nog een half uur naar die spin gezocht. Nja toen vond ik t zelfs genoeg. We zijn nog even buiten gaan zitten, want ja, nu ben ik niet meer moe natuurlijk na al die opwinding. Nog even gezellig gekletst met onze nieuwe vriend Andre (je maakt hier snel vrienden…) en toen toch maar weer gaan slapen. We konden Andre altijd wakker maken als we weer een spin of iets zagen, haha altijd fijn idee! Verder heb ik een goede nachtrust gehad, een thuiskomende Anke na dan! In de ochtend een ontbijtje gekregen en hoppa weer naar t strand. Andre even goede dag gezegd en beloofd dat we terug kwamen als we weer op de Gili’s waren! Kortom, dit weekend was dan ook weer geslaagd! Wat me trouwens op viel op de boot terug naar Lombok, dat sommige Indo’s met een of twee lange nagels rondlopen. Peter zag mij hiernaar kijken en hij legde uit dat dat een teken is dat diegene dan geen fysiek werk hoeft te verrichten, dus een goede baan heeft zoals leraar, dokter, enz. statusvertoon dus, heel apart.
Maandag, vandaag dus, heb ik ook weer het een en ander meegemaakt. Eerst stage, waar er vandaag maar 20 leerlingen waren omdat het vandaag Ogoh-Ogoh festival was, Het Hindoestaanse nieuwjaar. De middag zijn we dan ook naar de parade wezen kijken. Op stage was het dus erg rustig. Op een gegeven moment gingen er een paar mensen allemaal tafels wegslepen uit de lokalen, ik vond t raar dus was even gaan vragen wat ze met de tafels gingen doen. De tafels gingen naar lerares Ibu Ari, want haar zoon gaat donderdag trouwen. En het leukste: We worden meteen uitgenodigd, Ellen en ik! Super gaaf! Zomaar uitgenodigd op een Hindoestaanse bruiloft. Het erge nog is dat Ibu Ari helemaal vereerd was dat wij kwamen, ik heb meer andersom het gevoel! Wat gaaf dat we worden uitgenodigd. In Nederland gebeurt dat echt niet zomaar! Maar hier in Indonesië is het traditie om grote bruiloften te geven. Dus ook de collega’s (alle leraren in dit geval, en wij), vrienden, familie, kennissen, iedereen wordt uitgenodigd! Dus hoe gaaf, we gaan ook in traditionele kleding! Donderdag/vrijdag horen jullie hier meer over! Heb er heel veel zin in! Oja, en nadat we bij Ibu Ari uitgenodigd werden, werden we ook uitgenodigd bij een andere leraar voor een islamitische bruiloft in april!
Na de lange stage ochtend (tot half 11! ) zijn Ellen en ik richting Mataram Mall gegaan. Daar de scooter geparkeerd en even wat gaan eten bij Mirasa, een heerlijk restaurantje waar ik dit keer beef noodle soup op had, wederom een goede keus! Daarna op de rest gewacht en zijn we naar de Ogoh-Ogoh optocht wezen kijken. Echt net carnaval in brabant…maar dan met een ander thema. Wat een mooie kunstwerken, dat zul je ook wel zien op de foto’s! echt gaaf was het! Alleen wel erg erg heet! Dus na twee uur een beetje sunburned en dat merk ik nu wel, beetje hoofdpijn van de zon. Maar verder een hele gave ervaring. Onze Indo vrienden waren trouwens ook meegekomen, erg gezellig! Ook heb ik enkele leerlingen gezien van mijn school! Erg leuk, ze komen allemaal begroeten! Typisch is, het was zo druk en iedereen stond op elkaar, dan zijn er toch nog mensen die door die menigte gaan rijden met hun scooter, erg handig… maar he: ’t is Indonesië: relax, no matter, no problem! Na twee uur hitte moest ik naar huis, had 16.00 uur een skype afspraak met school.. dus ik om 15.00 uur op m’n scooter. Want ik dacht, laat ik vroeg gaan, zal wel druk zijn… nou en of t druk was! T stond gewoon potdicht met allemaal scooters! Heb 45 min over een straatje gedaan.. en toen ik er bijna uit was, viel de indo langs mij flauw van z’n scooter af. Dus ja, nee dan laat ik um natuurlijk niet liggen en hielp hem even met een paar andere Indo’s. Daarna, met iets minder dan normaal hati-hati, naar huis gescheurd en uiteindelijk meer een kwartiertje te laat voor t skype en mijn leraar was er nog. Dus verder geen probleem. Maar als ik de gemeente Mataram een tip mag geven, zorg voor betere doorgang en doorstroming van de straten .. tis maar een tip!
Nu is het al weer half 12 hier, dus ik ga maar eens slapen. Morgen een dag vrij, dan is het stilte dag, 2e dag van het Hindoefeest. Vooral op Bali kan je dat dan merken: dan gaat de stroom er uit, geen verkeer, niet praten, niet eten, kortom voor je uit staren de hele dag! Maar op Lombok schijnen ze een iets mildere variant het hebben. Niet erg op zich een beetje stilte, kan ik rustig aan mijn verslagen voor school werken! Haha! Daarna donderdag natuurlijk de Hindoestaanse bruiloft, ik ben benieuwd, heb er zin in!
Nieuwe ervaringen opdoen, zoals vandaag en gisteren, zoals morgen en donderdag, zoals eigenlijk iedere dag! Ik denk als je er voor open staat, kan je iedere dag nieuwe dingen ervaren, dus: Above all, try something!
Nou iedereen, Hati-Hati op de Nederlandse gladde wegen (ja volg t nieuws in Nederland ook nog hoor )
See you later aligators! Sampai Jumpa!
-
11 Maart 2013 - 17:39
Kees:
He, wat geweldig om uitgenodigd te worden op een Hindoestaanse bruiloft en dan ook nog eens een keer op een Islamitsche. In traditionele kleding ook nog lees ik. Is dat met henna op je handen en zo"n stip op je voorhoofd? Het zal wel een heel spektakel worden dat aanpassen en kleden volgens Hindoestaanse gewoonte. Ik zie jullie al voor me, giebel, giebel... En ja inderdaad, wie is hier nou eigenlijk vereerd? Zoveel gastvrijheid, waar kom je dat tegen?
Je bent nu een maand op Lombok. Het lijkt wel een half jaar als je leest wat je allemaal al hebt meegemaakt. En tussen alle mooie dingen door ook nog gewoon een stage doen. Met skype-overleg met je stagedocenten, al dan niet op tijd door een originele Lombokse scooter-traffic-jam. Oriëntatieverslag bijna klaar en dan aan de bak met producten (?) en stage onderzoek. Leuke onderwerpen, vooral die huisbezoeken bij kinderen die van school spijbelen lijken me geweldig. Samen met je tolk - hoe heet ie ook weer? - bij de mensen thuis gesprekken voeren, hoe mooi is dat, een betere gelegenheid om met de lokale Lombokkers in contact te komen is er niet. Wat zul je daar veel van leren.
Ik ben benieuwd naar de foto's van het Ogoh, Ogoh festival. Hindoestaans nieuwjaar lees ik. Maar hoe gaat dat met het Islamitische nieuwjaarop het eiland, heeft die mensen ook eigen feestdagen, op een ander moment? Lijkt me wel leuk, maar niet zo praktisch, of is dat weer te Nederland-kikkerland-achtig gedacht? Is het meer van relax, relax, leven en laten leven en een feestje op zijn tijd is nooit weg. Volgens mij kunnen we hier in de polder nog wel veel van deze mensen leren.
Nou, ik ga maar eens piepers bakken want we gaan zo eten. En Jimmy staat ook al te jammeren van de honger naast mij, want oh, oh, wat komt die veel tekort...maar niet heus. Groetjes uit de Sultzbach, ennuh...hati-hati
-
12 Maart 2013 - 16:56
Wim De Wit:
Hallo Marleen,
Het lijkt wel of jij in een paar dagen meer beleeft dan een ander in dit verrekte koude kikkerland.
Je schrijft er zo over dat het net lijkt of we er zelf bij zijn.
Ook de mooie foto's maken daar deel van uit.
Fijn dat alles dat alles goed gaat en veel plezier met je medestudenten.
groetjes
Wim
-
12 Maart 2013 - 22:25
Kitty:
Wat een leuk verslag weer van alles wat je meemaakt! En ook prachtige foto's ! Vooral die en met al die scooters, zat jij daar ook tussen? Indiase toestanden lijkt wel! Ben wel erg jaloers op dat prachtige weer daar! Het is hier letterlijk ijskoud. In Eindhoven is wel 15 cm sneeuw gevallen vandaag. Hier viel het gelukkig mee, weinig tot niets maar wel bitterkoud. Wij zitten dus dicht bij de verwarming met onze dekentjes omgeslagen! Te verlangen naar de lente! Intussen doen we ook leuke dingen: afgelopen zondag naar Jagten geweest, een absolute aanrader. En a.s. vrijdag naar Utrecht, ff naar de stad, biertje drinken en hapje eten en dan op naar de Johannes passion!!! Mijn verjaardagkado van Geer! Gezellig!!
Intussen kijken we uit naar je volgende verslag!
xxx mama -
13 Maart 2013 - 01:57
Marleen Verhoeckx:
haha ja mam, daar zat ik tussen :P haha was echt een top ervaring hoor!
Maar mooi verjaardagscadeau hoor; 4 uur lang luisteren naar bach op een houten kerkbankje :) nee grapje, veel plezier! je kan ook nog zwaaien naar pap en cis want die gaan ook! weet alleen niet zeker wanneer!
we hebben net de traditionele kleding voor de bruiloft gepast, echt super gaaf!
zal er snel over schrijven!
X
-
13 Maart 2013 - 07:12
Kees:
Ha Leen,
Cis en ik gaan naar de Mattheus, mamma en Geer naar de Johannes. Bij elkaar zes uur harde houten kerkbanken zitten, maal 4 personen is 24 uur afzien. Maar ja, beetje lijden hoort erbij, het is per slot van rekening Pasen moet je maar denken. En mooiere muziek is er niet, toch :) -
13 Maart 2013 - 07:24
Kees:
Mooie foto's trouwens, had ik nog niet allemaal gezien. Wie is die man in het zwarte t-shirt? -
13 Maart 2013 - 09:49
Marleen Verhoeckx:
ahhh.. ja ik wist niet dat er een mattheus en een johannes waren... :P heb je ook nog een peterus? in ieder geval veel plezier beide!
-
13 Maart 2013 - 18:25
Kees:
Wel Petrus bier. Geen Petrus Passion. Zou wel een idee zijn overigens. -
13 Maart 2013 - 19:13
Kees:
Witte rook in het Vaticaan: zes minuten over zeven is er een nieuwe paus gekozen. Dit is breaking news. Nu afwachten wat voor iemand het is: gekleurde paus, Italiaan, Amerikaan. Alle zenders rechtstreeks verbonden met Rome, de plek waar jullie ook stonden een paar jaar geleden. Ik zet in op kardinaal Scolari, flesje wijn als ik win, als ik verlies ook. Groet uit de Sultzbach -
13 Maart 2013 - 20:30
Kees:
Kardinaal Bergoglio, beetje jong - 76 jaar. Komt uit Argentinië. Zijn pausnaam is Franciscus de eerste. Paus Frans 1dus. Flesje wijn is voor mij. Het is een strenge man hoor ik, ze hebben hem nog nooit zien lachen, wordt verteld. Nou, dat wordt nog wat, wel een hervormer wordt gezegd. Zo direct de balkonscene met de pauselijke zegen urbi te orbi. Groetjes uit de Sultzbach -
13 Maart 2013 - 20:55
Kees:
Van dat niet lachen klopt niet, hij lacht wel. Hij vernoemt zich naar de H. Franciscus. Het wordt een paus voor de armen. Een dienende paus, eentje die niet de oren wast maar de voeten. Wordt vergeleken met paus Johannes XXIII, de beroemde paus uit de jaren '60 van de vorige eeuw, die veel hervormingen heeft doorgevoerd. Klinkt goed, eerste reacties zijn positief. Ben benieuwd wat Máxima ervan vindt. Zo, ik ga dat flesje wijn maar eens open trekken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
