Meeting to locals!
Door: Marleen Verhoeckx
Blijf op de hoogte en volg Marleen
08 Maart 2013 | Indonesië, Mataram
Zo, ik ben weer helemaal opgeknapt! Na maandag/dinsdag ben ik weer helemaal de oude! De pot vitamine C pillen hebben z’n werk goed gedaan, uiteindelijk. Nu ik weer helemaal opgelapt ben heb ik ook weer het een en ander meegemaakt waarover ik jullie graag vertel!
Als eerste wil ik beginnen dat we ons inmiddels al aardig mengen met de locals. Want naast de 20 anderen Nederlandse studenten, waarmee het hartstikke gezellig is, is het ook leuk om contact te hebben met de plaatselijke bewoners. Zo komen de kinderen in de buurt vaak even hallo zeggen en vragen hoe het gaat. Daarnaast is er de vrouw van de groente/fruit kraam waar, als ik er heen ga, even een praatje mee maak. En beginnen we op stage ook steeds meer mensen beter te leren kennen. Zo ook Linda en Carlien die op een andere school stage lopen dan Ellen en ik. Zij hebben op hun school stagiaires rondlopen van de studie verpleegkunde, zij lopen een week snuffelstage om in contact te komen met de doelgroep. Het leek hen een goed idee om de stagiaires van deze week eens bij ons thuis uit te nodigen! Zo gezegd en gastvrij als we zij, zo gedaan! Donderdag half 7 zouden Linda en Carlien hen ophalen bij de plaatselijke supermarkt, want zij weten niet waar ons huis woont natuurlijk.
Natuurlijk, zoals we hier al geleerd hebben kan je gerust een uur of anderhalf bij die tijd optellen als de Indonesische half 7 afgesproken tijd wilt hebben! Dus om 8 uur (anderhalf uur te laat, ras-echte Indo’s dus) en een andere ophaal plek (ze wisten ineens de plaatselijke supermarkt niet te vinden) waren ze bij ons thuis. 3 van de 5, twee anderen kwamen nog later, maar het motto hier: relax, no problem, no matter! Onder tussen had ik al heerlijk Hollandse pannenkoeken gemaakt, met pisang en appel! Op t begin waren ze een beetje verlegen, maar toen iedereen er was en we dan eindelijk compleet waren brak het gesprek zo los. Op z’n Bahasa Indonesia, Engels, google translater en een beetje Nederlands kwamen we een heel eind! Het hielp ook dat een van de verpleegkunde studenten haar broer, Abid, had meegenomen die Engels heeft gestudeerd aan de universiteit van Mataram, waardoor hij ook een beetje kon vertalen enz. Wat onze gasten erg grappig vonden was mijn uitspraak van Bahasa, trouwens niet alleen de gasten maar mijn huisgenootjes ook! Maar al oefende leer je toch? Dus laat mij maar lekker door brabbelen in mijn scheve Bahasa Indonesia! :-D
Maar goed, na dat iedereen dus compleet was vroeg ik of ze allemaal Lapar hadden, honger hadden… maar ze waren niet enthousiast… maar hoe beleefd als de Indonesiërs zijn ze eten toch als ze je het voorschotelt! Volgens mij vonden ze het wel lekker! Daarna hebben we ze nog even Hollandse dropjes gevoerd, wat ze helemaal niet kende en nog minder lekker vonden! Intussen hadden we ook de interesse gewekt bij een paar (stuk of 10) straat jongens die we wel vaker in de wijk zien rond schuupe. Ze hebben ook vermoedelijk ook al een paar Birckenstock schoenen van ons erf gejat… maar he; innocent until proven guilty. Ze kunnen ook door een kip of een kat meegenomen zijn…………………………………………………………………………………………….………………… maar deze straatjongens stoer als ze waren (ongeveer 10 jaar oud) allemaal met sigaretten in hun handen. Best schokkend om te zien. Dat zijn dus echt de kinderen met weinig uitzicht op een glansrijkende carrière. Abid legde ook uit dat deze kinderen niet bij ons in de wijk wonen maar ergens in armoedige huizen en weinig onderwijs hebben gehad. Moraal van het verhaal, laat niets buiten rondslingeren en zorg dat de deur dicht is als niemand beneden is.
Na een leuke avond socializen met de studenten en de broer zijn we nog even naar Marina’s geweest voor een drankje en daarna lekker naar bedje toe!
Om even in zwaar onlogische volgorde mijn verhaal te vervolgen wil ik verder gaan naar de ochtend van de zelfde dag als de indo’s op bezoek kwamen, dat was trouwens donderdag, gisteren dus. Just an ordinary day at the office.. tenminste dat leek totdat we na de pauze gevraagd werden of we het leuk vonden om een cream bath the krijgen voor ons haar… wij: hoezo? Nou we hebben een paar studenten die moeten oefenen in de salon. En natuurlijk, als ik mee kan werken aan de voortzetting van de studie van deze studenten zodat ze zich kunnen ontwikkelen in hun competenties om de salontechnieken onder de knie te krijgen, zodat ze een diploma krijgen en een zelfstandig bestaan kunnen opbouwen en een gezin kunnen onderhouden, dan ben ik graag proefkonijn voor een gratis cream bath treatment voor mijn haren zo ben ik dan ook wel weer he, alles voor de studie! Dus toen hebben we ons twee uur lang laten verwennen door de studenten van onze school!
En ook vandaag (vrijdag) was weer een verwen dag. Linda en ik zijn vanochtend naar de Spa geweest waar we een heerlijke massage hebben gehad, ik een pedicure en onze nagels zijn gelakt! Heerlijk! Voor op de planning staat morgen eerst stage, sportochtend tot 10 uur en daarna gaan we voor t weekend naar Gili Twaranang! We hebben een jarige onder de Nederlandse studenten, dus dat moet gevierd worden!
Zo; dat waren mijn hoogtepunten van deze week, vast nog wel veel meer meegemaakt maar ’t moet ook leuk blijven om t te blijven lezen!
Hati-Hati daar in t kikkerlandje, vries niet vast!
Groetjessss
Als eerste wil ik beginnen dat we ons inmiddels al aardig mengen met de locals. Want naast de 20 anderen Nederlandse studenten, waarmee het hartstikke gezellig is, is het ook leuk om contact te hebben met de plaatselijke bewoners. Zo komen de kinderen in de buurt vaak even hallo zeggen en vragen hoe het gaat. Daarnaast is er de vrouw van de groente/fruit kraam waar, als ik er heen ga, even een praatje mee maak. En beginnen we op stage ook steeds meer mensen beter te leren kennen. Zo ook Linda en Carlien die op een andere school stage lopen dan Ellen en ik. Zij hebben op hun school stagiaires rondlopen van de studie verpleegkunde, zij lopen een week snuffelstage om in contact te komen met de doelgroep. Het leek hen een goed idee om de stagiaires van deze week eens bij ons thuis uit te nodigen! Zo gezegd en gastvrij als we zij, zo gedaan! Donderdag half 7 zouden Linda en Carlien hen ophalen bij de plaatselijke supermarkt, want zij weten niet waar ons huis woont natuurlijk.
Natuurlijk, zoals we hier al geleerd hebben kan je gerust een uur of anderhalf bij die tijd optellen als de Indonesische half 7 afgesproken tijd wilt hebben! Dus om 8 uur (anderhalf uur te laat, ras-echte Indo’s dus) en een andere ophaal plek (ze wisten ineens de plaatselijke supermarkt niet te vinden) waren ze bij ons thuis. 3 van de 5, twee anderen kwamen nog later, maar het motto hier: relax, no problem, no matter! Onder tussen had ik al heerlijk Hollandse pannenkoeken gemaakt, met pisang en appel! Op t begin waren ze een beetje verlegen, maar toen iedereen er was en we dan eindelijk compleet waren brak het gesprek zo los. Op z’n Bahasa Indonesia, Engels, google translater en een beetje Nederlands kwamen we een heel eind! Het hielp ook dat een van de verpleegkunde studenten haar broer, Abid, had meegenomen die Engels heeft gestudeerd aan de universiteit van Mataram, waardoor hij ook een beetje kon vertalen enz. Wat onze gasten erg grappig vonden was mijn uitspraak van Bahasa, trouwens niet alleen de gasten maar mijn huisgenootjes ook! Maar al oefende leer je toch? Dus laat mij maar lekker door brabbelen in mijn scheve Bahasa Indonesia! :-D
Maar goed, na dat iedereen dus compleet was vroeg ik of ze allemaal Lapar hadden, honger hadden… maar ze waren niet enthousiast… maar hoe beleefd als de Indonesiërs zijn ze eten toch als ze je het voorschotelt! Volgens mij vonden ze het wel lekker! Daarna hebben we ze nog even Hollandse dropjes gevoerd, wat ze helemaal niet kende en nog minder lekker vonden! Intussen hadden we ook de interesse gewekt bij een paar (stuk of 10) straat jongens die we wel vaker in de wijk zien rond schuupe. Ze hebben ook vermoedelijk ook al een paar Birckenstock schoenen van ons erf gejat… maar he; innocent until proven guilty. Ze kunnen ook door een kip of een kat meegenomen zijn…………………………………………………………………………………………….………………… maar deze straatjongens stoer als ze waren (ongeveer 10 jaar oud) allemaal met sigaretten in hun handen. Best schokkend om te zien. Dat zijn dus echt de kinderen met weinig uitzicht op een glansrijkende carrière. Abid legde ook uit dat deze kinderen niet bij ons in de wijk wonen maar ergens in armoedige huizen en weinig onderwijs hebben gehad. Moraal van het verhaal, laat niets buiten rondslingeren en zorg dat de deur dicht is als niemand beneden is.
Na een leuke avond socializen met de studenten en de broer zijn we nog even naar Marina’s geweest voor een drankje en daarna lekker naar bedje toe!
Om even in zwaar onlogische volgorde mijn verhaal te vervolgen wil ik verder gaan naar de ochtend van de zelfde dag als de indo’s op bezoek kwamen, dat was trouwens donderdag, gisteren dus. Just an ordinary day at the office.. tenminste dat leek totdat we na de pauze gevraagd werden of we het leuk vonden om een cream bath the krijgen voor ons haar… wij: hoezo? Nou we hebben een paar studenten die moeten oefenen in de salon. En natuurlijk, als ik mee kan werken aan de voortzetting van de studie van deze studenten zodat ze zich kunnen ontwikkelen in hun competenties om de salontechnieken onder de knie te krijgen, zodat ze een diploma krijgen en een zelfstandig bestaan kunnen opbouwen en een gezin kunnen onderhouden, dan ben ik graag proefkonijn voor een gratis cream bath treatment voor mijn haren zo ben ik dan ook wel weer he, alles voor de studie! Dus toen hebben we ons twee uur lang laten verwennen door de studenten van onze school!
En ook vandaag (vrijdag) was weer een verwen dag. Linda en ik zijn vanochtend naar de Spa geweest waar we een heerlijke massage hebben gehad, ik een pedicure en onze nagels zijn gelakt! Heerlijk! Voor op de planning staat morgen eerst stage, sportochtend tot 10 uur en daarna gaan we voor t weekend naar Gili Twaranang! We hebben een jarige onder de Nederlandse studenten, dus dat moet gevierd worden!
Zo; dat waren mijn hoogtepunten van deze week, vast nog wel veel meer meegemaakt maar ’t moet ook leuk blijven om t te blijven lezen!
Hati-Hati daar in t kikkerlandje, vries niet vast!
Groetjessss
-
08 Maart 2013 - 09:54
Arjan Verhoeckx:
Goede morgen Marleen,
Tenminste hier is t morgen. Net terug vd bakker voor n weekendlading brood, maar jou pannenkoeken zullen ook wel heerlijk geweest zijn. Fijn dat je weer fit bent, kan je ook samen met die kleuters weer n sigaretje roken. Gek hè , daar is t normaal dat n die jochies met n peuk rondlopen. Cultuurverschilletje? Je vader maakt t goed in de sneeuw. Heb fotoos van hem gezien, natuurlijk hoog in de bergen en op een..........................terras. Echte sportman die broer van me. Nog even over het weer, de afgelopen dagen lente. De komende wee weer winter, tot minus 6. Er komt geen einde aan dit jaar, maar daar kan jij niet mee zitten. Nou dit was t weer , was niet veel maar toch. Gr. Oompje, en nu een lekker bakkie koffie. -
08 Maart 2013 - 10:03
Marleen Verhoeckx:
Hopelijk ben je aan t genieten van je bakkie koffie, met je verse boterham erbij!
Ja krijg nog iedere dag bericht dat de apre ski goed gaat bij vader! haha!
Van de week een goede das omdoen, dan overleven jullie die kou wel! Hier erg warm vandaag; zo rond de 35 graden en zon!
Groetjes aan iedereen daaar!
Gr. Nichtje! -
10 Maart 2013 - 09:58
Kees:
Ha Marleen,
Mooi verslag. Ik zie op de foto dat jullie ondertussen ook huisdieren hebben. Wel een buitenformaat sprinkhaan zou ik zeggen. Ook mooie foto's van die straatjochies, beetje triest om te zien. Ik zie dat de meisjes gesluierd zijn. Lombok is overwegend islamitisch las ik ergens. Is het geloof erg dominant aanwezig, of gaat men er relaxed mee om en hebben meisjes de keuze om traditioneel of 'westers' gekleed te gaan. Heel mooi trouwens om die mensen uit te nodigen. Pannenkoeken vonden ze misschien wat vreemd. Maar misschien dat balkenbrei, zult of erwtensoep beter in de smaak vallen. Rare jongens die Hollanders, zullen ze wel denken. Grappig om mee te maken he?
Nou ik zit weer aan mijn regular sunday morning breakfastje. Lekker rustig want iedereen slaapt nog. We hebben een paar mooie dagen gehad in Zell am See in Oostenrijk. Heel mooi weer. In t-shirtje op 2000 meter in de sneeuw. Met biertje en schnitzel en bratkartoffeln natuurlijk. En heel gezellig met de collega's van JC. Mooi cluppie hoor, slimme, intelligente mensen, apres-ski tot in de kleine uurtjes.
Vandaag is Mariette jarig, dus feestje in Doorwerth. Ga ik direct heen, de taart staat al klaar. Dr. Frankboek maar even niet meenemen, ook in Oostenrijk niet aan gedacht. Gaat ook niet, want alles is daar met grote porties en beetje veel calorieën. Geeft verder ook niet, deze weer maar weer verder Dr. Franken denk ik maar.
Ondertussen is Pasen weer in aantocht. Las net een artikel in de krant over de Stabat Mater van Pergolesi. Gaat over Moeder Maria die treurt om haar Zoon. Een heel oud middeleeuws gedicht dat in de 18e eeuw door de Italiaanse componist Pergolesi op muziek is gezet. Heel, heel mooi. Eigenlijk een lied voor alle moeders die pijn hebben om het verlies, ziekte of wat dan ook van hun kind. De expressie van het oer moedergevoel zou je kunnen zeggen. You Tube maar even op Stabat Mater als je het wil horen. Op Wikipedia lees je de tekst.
Pasen is ook samen binnenkort met Cis naar de Mattheus Passion in Naarden, op Witte Donderdag. Dit is al de derde keer, het begint al een kleine traditie te worden. Hoe ziet dat eruit? We gaan al in de middag. Wandelen even door Naarden en gaan dan lekker eten, met wijntje erbij en zo. Daarna naar de kerk, samen met al die andere Bach-peoples, met kussentjes en partituur in de rij, om binnen te komen. Kaartjes natuurlijk een half jaar vantevoren besteld, anders kom je er niet in. En dan, dan wordt het stil en na enkele ogenblikken de eerste beroemde maten van het openingskoor. Gaat dwars door je ziel heen hoor. Vervolgens twee en een half uur de mooiste muziek, met pauze erbij, ongeveer drie uur. Na afloop houten kont natuurlijk van die banken, maar wel voldaan. De Mattheus als een van de hoogtepunten van het jaar.
Nou, we zijn weer even bijgepraat. Klep jij vooral lekker verder Bahasa. Het is de beste manier om contact te komen met de lokale mensen. En uitspraak en zo boeit niet, het gaat er om dat je het doet. Dat vinden mensen altijd mooi, het is ook een vorm van respect naar de lokale bevolking toe dat je je inspant om de landstaal te spreken.
Tot apps, skypes en schrijfs. Groetjes uit de Sultzbach, waar het weer aanhoudend winters is, maar waar de knoppen binnenkort gaan ontluiken en de sneeuwklokjes de voorbode zijn van een nieuwe lente.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
